بیماری میوپاتی چیست؟

اصطلاح میوپاتی برای بیماری‌های ماهیچه مورد استفاده قرار می‌گیرد. اگر خودتان به بیماری میوپاتی مبتلا نشده باشید، به احتمال زیاد تا به حال، نام آن را هم نشنیده‌اید، زیرا میوپاتی خیلی شایع نیست و کمتر کسی به آن مبتلا می‌شود. در این مقاله می‌خواهیم اطلاعات کاملی در مورد میوپاتی به شما ارائه دهیم. با ما همراه باشید.

بیماری میوپاتی چیست؟
همان‌طور که گفتیم از اصطلاح میوپاتی برای بیماری عضلات بدن استفاده می‌شود. در این بیماری، ماهیچه‌ها دیگر کارایی طبیعی و معمول خود را نخواهند داشت. این بیماری زمانی رخ می‌دهد که عضلات بدن به‌طور کامل رشد نکنند یا آسیب ببینند. هر ماهیچه از پروتئین‌ها و اجزایی ساخته شده که به‌صورت هماهنگ برای انقباض عضله در حرکت هستند. هنگامی که هریک از این اجزا با مشکل مواجه شود، میوپاتی رخ می‌دهد.

دلایل ابتلا به میوپاتی چیست؟
دلایل ابتلا به همه انواع بیماری میوپاتی مشخص نیست؛ اما دلایلی هم برای این بیماری کشف شده‌اند که عبارت‌اند از:

بیماری‌های تیروئیدی.
اختلال‌های الکترولیتی: بسیار زیاد یا کم‌شدن تولید الکترولیت‌ها.
حمله ویروس یا عفونت‌هایی مانند HIV و آنفلوآنزا به بافت‌های عضلانی.
بیماری‌های خودایمنی: حمله اشتباه سیستم ایمنی بدن به عضله‌های خود.
مصرف داروهایی مانند گونه‌های خاصی از استروئیدها و داروهای پایین‌آورنده کلسترول.
علائم بیماری میوپاتی چیست؟
علائم بیماری میوپاتی چیست؟
از جمله علائم این بیماری می‌توان موارد زیر را نام برد:

تنگی نفس و سرفه‌کردن.
درد خفیف در ماهیچه‌ها.
مشکل در بالا رفتن از پله‌ها.
مشکل در برخاستن از روی صندلی.
مشکل در برداشتن اشیاء موجود در بالای سر بیمار.
احساس خفگی در زمان غذاخوردن یا ورود غذا به ریه‌ها.
احساس ضعف در عضلات بزرگ در اطراف گردن، شانه‌ها و لگن.
انواع میوپاتی کدام‌اند؟
دلایل بسیاری برای ابتلا به این بیماری وجود دارد و در نتیجه این بیماری، انواع مختلفی دارد. برخی از انواع میوپاتی در گذر زمان، وخیم می‌شوند و برخی دیگر یکنواخت هستند. در ادامه با انواع این بیماری آشنا خواهیم شد:

۱. میوپاتی ارثی
بیماری میوپاتی ارثی، خود شامل موارد زیر می‌شود:

میوپاتی میتوکندریایی: ناشی از بروز نقص در قسمت تولید انرژی سلول به نام میتوکندری.
میوپاتی متابولیک: ناشی از مشکلات متابولیکی و در نتیجه ایجاد اختلال در عملکرد یک ماهیچه.
میوپاتی نمالین: ناشی از گروهی از اختلالات که با وجود سازه‌هایی به نام «میله‌های نمالین» در عضلات مشخص می‌شوند.
۲. میوپاتی مادرزادی
میوپاتی مادرزادی از بدو تولد با فرد همراه است. میوپاتی مادرزادی، خود شامل موارد زیر می‌شود:

میوپاتی هسته مرکزی: این نوع میوپاتی منجر به ایجاد ضعف، مشکلات استخوانی و واکنش شدید نسبت به مصرف برخی از داروها می‌شود.
دیستروفی عضلانی: این نوع میوپاتی شامل گروهی از بیماری‌ها می‌شود که به‌دلیل تخریب ماهیچه‌ها یا سلول‌های عضلانی دارای شکل غیرعادی به وجود می‌آید.
۳. میوپاتی اکتسابی
در بیماری میوپاتی اکتسابی می‌توان از تحریک الکتریکی عضلات (همانند تحریک الکتریکی مغز با روش TDCS) برای بهبود بیماری استفاده کرد. میوپاتی اکتسابی موارد زیر را دربرمی‌گیرد:

میوپاتی التهابی / خودایمنی: این نوع میوپاتی با حمله سیستم ایمنی بدن به خود و تخریب ماهیچه‌ها یا ایجاد اختلال در عملکرد عضلات به وجود می‌آید. گروهی از میوپاتی‌ها منجر به بروز التهاب در درون یا نزدیکی عضلات می‌شوند که عبارت‌اند از: پلی‌میوزیت، درماتومیوزیت، سارکوئیدوز، لوپوس و روماتیسم.
میوپاتی سمی: این نوع میوپاتی با ایجاد اختلال در ساختار یا عملکرد عضلات بدن به‌دلیل مصرف دارویی خاص یا ماده تزریقی و ورود سم به بدن اتفاق می‌افتد.
میوپاتی غدد درون‌ریز: این نوع میوپاتی با ایجاد اختلال و بی‌نظمی در عملکرد عضلات بدن توسط یک اختلال هورمونی اتفاق می‌افتد.
میوپاتی عفونی: نوع عفونی زمانی اتفاق می‌افتد که عفونت باعث اختلال در عملکرد صحیح عضلات شود.
میوپاتی ثانویه به عدم تعادل الکترولیتی: نوع ثانویه با بروز مشکلات الکترولیت مانند بالا یا پایین‌بودن بیش‌ازحد سطح پتاسیم بدن اتفاق می‌افتد.
بیماری میوپاتی چطور تشخیص داده می‌شود؟
پس از مشاهده علائم بیماری و مراجعه فرد به پزشک متخصص معاینه‌های بالینی شروع می‌شوند. همچنین آزمایش‌های مختلفی از بیمار گرفته می‌شود. آزمایش‌ها و معایناتی که برای تشخیص میوپاتی انجام می‌شوند، عبارت‌اند از:

نوار عصب و عضله (EMG): ارزیابی عصبی ـ عضلانی با گرفتن نوار عصب و عضله.
نمونه‌برداری: نمونه‌برداری (بیوپسی) از پوست یا عضله و ارسال آن برای متخصص پاتولوژی و انجام‌دادن تست‌های لازم روی نمونه.
سونوگرافی: استفاده از امواج صوتی برای تهیه تصاویری دقیق از التهاب عضلانی.
MRI (تصویربرداری روزنانس مغناطیسی): استفاده از امواج رادیویی و آهن‌رباهای قوی برای تهیه تصاویری دقیق از بدن جهت تشخیص محل آسیب عضلانی.
آزمایش خون: تشخیص بالا بودن میزان آنزیم‌های عضلانی.
درمان بیماری میوپاتی
درمان بیماری میوپاتی
پزشکان سعی می‌کنند علائم میوپاتی را کنترل کرده و سرعت پیشرفت آن را کند کنند. متخصصین زیر در درمان بیماران مبتلا به میوپاتی شرکت خواهند کرد:

متخصص پوست.
مددکار اجتماعی.
متخصص روماتولوژی.
متخصص طب فیزیکی و توان‌بخشی.
متخصص بیماری‌های عصبی ـ عضلانی (همانند بیماری سندرم تورت (TS) که به متخصص عصبی – عضلانی نیاز دارد).
درمان دارویی
داروهای زیر برای درمان میوپاتی مورد استفاده قرار می‌گیرند:

استروئیدها برای کاهش التهاب عضله‌ها و کمک به بازیابی قدرت عضله‌ها.
داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی برای متوقف‌کردن حمله سیستم ایمنی به بدن و در نتیجه کاهش التهاب.
فیزیوتراپی
درمان فیزیوتراپی برای بیماری میوپاتی یکی از پرکاربردترین‌ها است که می‌توانید با خرید دستگاه فیزیوتراپی خانگی از آن بهره‌مند شوید. درمان فیزیوتراپی شامل موارد زیر می‌شود:

کشش.
بهبود تعادل.
کنترل تنفس.
تقویت عضله‌ها.
هیدروتراپی یا آب‌درمانی.
بازآموزی روش صحیح راه رفتن.
آموزش روش‌های مناسب برای انتقال بین حالت‌های مختلف.
درمان فیزیوتراپی می‌تواند علائم میوپاتی را برطرف کرده و سرعت پیشرفت بیماری میوپاتی را آهسته کند. علائمی که می‌توان با درمان فیزیوتراپی آن‌ها را رفع کرد، عبارت‌اند از:

ضعف عضلانی با تقویت عضله‌ها.
کاهش درد.
کاهش خشکی و گرفتگی عضلات با انجام‌دادن نرمش‌های کششی.
راحت‌شدن انجام‌دادن کارهای روزمره با یک برنامه ورزشی منظم با هدف بهبود تعادل، هماهنگی، انعطاف‌پذیری و استقامت
فیزیوتراپی به بیمار کمک می‌کند تا قدرت و توانایی خود را به حداکثر برساند. برای مشاهده قیمت دستگاه فیزیوتراپی می‌توانید به سایت شرکت تجهیزات پزشکی برجیس مراجعه کنید.

کاردرمانی
بیمار با کمک متخصص کاردرمانی می‌تواند کارهای روزانه خود را مانند غذاخوردن، لباس پوشیدن و استحمام انجام دهد.

وسایل کمکی و ارتوپدی
فرد مبتلا به میوپاتی می‌تواند به کمک متخصص، عصا، واکر یا صندلی چرخدار مناسبی را انتخاب کند تا همچنان بتواند فعال باشد.

سخن پایانی

در این مقاله با میوپاتی و انواع آن و روش‌های درمان آشنا شدیم. به‌طور کلی می‌توان گفت که بیماری میوپاتی مادرزادی به گذشت زمان، وخیم‌تر یا تثبیت می‌شود و نمی‌توان بیمار را بهبود داد. با این حال، امکان درمان انواع میوپاتی غیرمادرزادی مانند عفونی، متابولیک یا سمی وجود دارد. با وجود این، امکان کنترل این بیماری با روش‌های گفته‌شده وجود دارد و با مشاهده هر کدام از علائم نام‌برده باید سریعاً به پزشک مراجعه شود. از اینکه تا انتهای مقاله با ما همراه بودید، از شما متشکریم. امیدواریم این مقاله برایتان مفید بوده باشد.